zondag 19 juni : rustdag in Dombas

Ja, in Dombas. De regio in Oekraine waar Rusland graag de hand zou op leggen, de regio waar zoveel zinloze dingen gebeuren. Maar hier in Noorwegen is er een mooi bergdorp genaamd Dombas. Wellicht zou dit ongemerkter aan me voorbij gegaan zijn als het een van de vele dorpen zou geweest zijn waar ik door fiets. Maar ik hou hier mijn rustdag, en mijn gedachten dwalen vandaag al eens af. Ik heb me bewust wat afgesloten van het dagelijkse nieuws. Op deze plek hoop ik voor de Oekraïners toch op een snel staakt het vuren. En dat de verdomde oorlog hier een bizarre link heeft, blijkt wanneer ik wat rond loop in het dorp. Blijkbaar heeft de Duitse bezetter hier in de tweede wereldoorlog verwoed strijd geleverd om hier een uitvalsbasis te hebben en zijn hier ook onschuldige doden en gewonden gevallen.

Maar rustdag dus. Tijdens alle andere fietsreizen permitteerde ik me die luxe niet. Geen tijd voor. Maar nu neem ik me voor om elke week een rustdag in te lassen. Tijd om te luieren, wat meer te lezen in mijn e-reader (met dank aan Tom voor de tip), de fiets eens na te kijken.

Voorbij Lillehammer ( zie vrijdag) had ik nog twee stevige klimdagen (tussen 1000 en 1500 hoogtemeters) en zo zit ik hier nu op 600m hoogte tussen de bergen van de omliggende natuurgebieden waarvoor Dombas de uitvalsbasis is. En morgen ga ik in dit gebied een dagje fietsen zonder bagage.

tussenstand week 2 (5 fietsdagen)

• 390 fietskilometers 
• 6100 hoogtemeters
• 5 dagen zon
• Wind : 1 dag stevige rugwind, 1 dag strakke tegenwind, 3 dagen rustig
• Regen : 2 dagen af en toe wat regen, nog geen echte regendagen tot dusver
• Pot choco : 1 (en peperkoek vind ik hier niet)

Woensdag 22 juni : terugblik op de hoogvlakten

De Tour de Dovre is een bewegwijzerd fietspad van 130 km. Het brengt de fietser door 3 nasjonalpark. De dag na mijn rustdag deze Tour afleggen, zonder bagage, moet kunnen dacht ik. En de opgezochte info beloofde een mooie tocht met mooie vergezichten. Komaan dus. Het weer had vooral veel zon in petto, regen hoefde ik niet te vrezen (maar mijn regenkleding zat wel in mijn handbagage, in de bergen weet je nooit). Na 140 km en 1800 hoogtemeters had de tocht alle verwachtingen ingelost. Fraaie ver- en berggezichten met besneeuwde toppen, eindeloze vlaktes, stromende rivieren. Het was helemaal de inspanning waard (hoewel ik hoop dat mijn Lief dit niet leest want ik had nog zo gezegd dat ik mijn grenzen ging bewaken, ik heb ze toch weer even verlegd).

Gisteren dinsdag moest ik een deel van de berg terug omhoog, maar met bagage. Ik rondde het hoogste punt van deze reis (1209 m) met wat duw- en sleurwerk om mijn fiets over het steilste pad te krijgen. Maar ook daar werd dit beloond met fantastisch uitzicht. Dan ging het snel naar beneden langs een prachtige vallei met watervallen langs beide zijden. Maar dit moest wel over de E6, de snelweg die ik richting het Noorden nog wel meer tegenkom. Het moet gezegd dat de Noren veel ruimte geven, maar als ik een 10-tonner hoor naderen, dan rij ik toch met de billen dicht.

Overnachten doe ik meestal op campings in mijn tentje. En de campings hier zijn behoorlijk goed. De meesten hebben zelfs een kookplaats voor trekkers. Vandaag overnacht ik in Hurmansplassen Uleberget, een kampeerplekje voor de wandelende of fietsende Pelgrim in een soort van mini-Bokrijk. 

Morgen naar Trondheim en dan zit het Olavspad er op. En oh ja, gisterenavond was het midzomernacht, vieren deden ze dat hier niet. Maar ondertussen gaat de zon hier dus rond middernacht onder en rond 3u terug op. Maar mijn nachtrust lijdt er niet onder. 

Donderdag  23 juni : laatste dag St Olavspad

Vandaag stond mijn laatste dag naar Trondheim op het programma. Trondheim is de eindhalte van het Olavspad. Hoe meer ik Trondheim nader, hoe meer pelgrims ik tegenkom. Het is hier zeker niet de stroom zoals naar Compostella, maar ik zag gisteren en vandaag toch enkele bedevaarders te voet. En gisteren haalde ik een andere fietser in, bleek het ook een Belg te zijn die zich ook een weg naar de Noordkaap fietste.

Joris uit Boom was al medio mei vertrokken en was na Nederland, Duitsland en Denemarken doorgestoken naar het Zuiden van Noorwegen. Hij had er in Noorwegen al enkele regenachtige dagen op zitten, zelfs tot met hagel en sneeuw toe. Sinds een paar dagen volgde hij ook het Olavspad, maar hij hield vandaag een halve rustdag. Hij bleek ook een blog bij te houden, die wisselden we uit. Misschien komen we mekaar nog tegen, anders kunnen we alvast mekaars tocht naar het Noorden volgen. 

Vandaag was eigenlijk de eerste echt druilerige dag. Vooral de laatste 20 km waren een beproeving met enkele steile klimmetjes. Maar aankomen in Trondheim aan de kathedraal was wel een momentje. Slapen doe ik in het Pelgrimshostel naast de kathedraal (Nidaros Pilegrimsgard). Gemeenschappelijke kamers maar wel fraai interieur.

En morgen vat ik het vervolg aan naar de Noordkaap, maar eerst nog een bezoekje aan de imposante kathedraal.