Zondag 10 juli : stil, stiller, stilst

Na het eiland 'Lofoten', kwam 'Vesteralen' en vandaag 'Senja'. De hoogtepunten hier heb ik noodzakelijkerwijs gemist want de toeristische weg is wegens werken geblokkeerd.  De route ging daardoor over een iets langer en wat eentoniger traject. Maar voordeel, minder klimwerk. Ik reed zowel op Vesteralen als Senja door delen waar het echt stil was. Als ik halt hield, hoorde ik enkel het ritselen van de bladeren, de ruisende wind in mijn oren, fluitende vogels en een klaterende rivier in de verte. Tot een auto of moto de stilte doorbrak.

De vraag die fietsers hier aan mekaar stellen is : "naar de Noordkaap?". Tot nu antwoordde ik met enig voorbehoud. Ik zou wel zien, ik heb tijd maar 31 juli moet ik wel terug in het Zuiden staan. Behoorlijk wat fietsers hebben blijkbaar wel de tijd en gaan wel terug met de fiets (Nederlanders, Duitsers, Zwitsers, Italianen, Fransen). Maar nu ik morgen aankom in Tromso, de poort naar het Noorden, laat ik dat voorbehoud stilaan weg. Van pech ben ik gespaard gebleven en slecht weer heeft niet voor vertraging gezorgd. Dus vanaf nu zeg ik volmondig "ja" op de vraag der vragen. Nog een goeie 600 km te gaan. Nu zou ik het erg vinden, moest ik de Kaap niet halen. Nu ben ik niet meer zomaar op weg.... naar nergens. 

Omdat ik gisteren met mijn wildkampeerplekje aan de westzijde van het eiland stond, kon ik de eerste keer de middernachtzon in volle glorie bewonderen. Gelukkig was ze er dan ook. Na 3 regenachtige dagen was ze in de namiddag terug présent en zakte ze niet in de zee.

wat cijfertjes van week 5

• 6 fietsdagen, 470 km (totaal 2560 km)
• Hoogtemeters : 3800
• Op de fiets : 26u
• 1 echte regendag, 2 bewolkte dagen met wat regen, 3 dagen bewolkt en zon

donderdag 14 juli: er is eten genoeg 

Maandag was ik in Tromso, een stevig groeiende stad, bekend van haar ijskathedraal, in het toch al 'hoge Noorden '. De steile en grillige bergtoppen van de eilanden en de omgeving van Tromso liggen nu achter mij. Ik zie nu vooral afgeronde en minder hoge heuvels. Dat betekent dat de weg ook terug over de bergen loopt. Zo fietste ik vandaag 27 km stijgend met oa 2 langere klimmen van in totaal 12 km. Het stijgingspercentage gaat niet hoger dan 7%, eens in een ritme gaat het klimmen vlot.

Mijn vader werd vandaag 80. Een moment om even met het thuisfront te bellen. Zijn 1e vraag :"vind je nog genoeg eten ?" Bezorgd als hij is dat ik ga verhongeren. Gisteren kreeg ik van zoon Senne een gelijkaardige vraag : "wat eet je dan allemaal ?"

Voor wie het interesseert, lees gerust verder. Ten eerste zijn ook in het Noorden de rekken van de supermarkten goed gevuld. Het vraagt wat planning om boodschappen te doen want er is niet elke 5km een winkel. En op zondag zijn de winkels gesloten. 

Ik let er op dat ik mijn portie fruit en groenten dagelijks eet. Verder zit er weinig variatie in, dat geef ik toe, en nuttig ik amper alcohol. 's Morgens eet ik granola en yoghurt en boterhammen met confituur en choco. 's Middags zijn het boterhammen waarbij ik ook iets van kaas voorzie. En 's avonds kook ik spaghetti of rijst, daarbij wat groenten en saus. Een tas thee met een koekje kan er ook nog bij. Koken lukt hier op de Noorse campings trouwens vrij goed omdat ze bijna allemaal een uitgeruste keuken hebben. 

Dit gezegd zijnde, wat overtollige kilo's ben ik wel kwijt. Dus als je eens een manier zoekt om wat te vermageren, doe eens een sobere fietsvakantie van een aantal weken. Niks mis mee.

zondag 17 juli : 

Vrijdag arriveer ik in een zonnig Alta, nog een laatste kleine stad op de route. Voor het eerst zie ik hier een bord waarop de afstand tot de Noordkaap staat, nog 240 km. Het is duidelijk dat de stad leeft van zomerse Noordkaaptoeristen en die voor het Noorderlicht in de winter.

Zaterdag vertrek ik onder een bewolkte hemel. Voorbij Alta kom ik al snel in heuvelachtig maar onbewoond gebied. Ook al duiken her en der huizen op. Maar buiten hier daar een visser aan de kant van de rivier valt er hier weinig menselijke aanwezigheid te bespeuren. De souvenirshops met rendiervellen laat ik rechts liggen,  geen plaats meer in de fietstassen. 

De bewolking maakt plaats voor gemiezer en als de hemel helemaal dicht trekt, regent het voor de rest van de dag. Net op dit stuk van de route. Op een uitgestrekte en open bergvlakte, zonder beschutting, fiets ik door regen en tegenwind. De nattigheid kletst in mijn gezicht en dringt mijn waterdichte regenkleding binnen. De wind blaast sterk en in het nadeel.  De weg is eindeloos en loopt af en toe stevig omhoog. Een schuilplekje is me niet gegund. Voel jij het ook ? Blijven trappen is de enige oplossing. Na 50 km in deze omstandigheden ben ik maar wat blij dat er op de camping ook kamers zijn. Zo kan alles terug drogen en heb ik vooruitzicht op een warm bed.

Goed uitgeslapen voorspelt de zondagse lucht weinig goeds. De heuvels rondom zijn getooid in nevel en grijze wolken. De campingbaas wenst me een goeie reis en zegt dat er beterschap op komst is. De tocht vandaag heeft 2 delen. Het 1e deel is een verderzetting van de bergvlakte van gisteren. In het 2e deel fiets ik langs de zee en volg ik de lange kustweg. Ondanks de sombere lucht, weliswaar zonder regen maar fris (11°), geniet ik. Op de bergvlakte passeert af en toe een wagen maar fiets ik door een niemandsland. Buiten wat schrale bomen is hier weinig begroeiing. Aan de zee strekt zich aan mijn linkerkant een heuvel- en rotsachtig landschap uit zover ik kan zien. Rendieren naast de weg kijken eens op en grazen rustig verder, een zee-arend is op zoek naar een prooi. Ondertussen 6 weken op weg en ik besef dat dit mooie liedje niet blijft duren, maar ik neurie nog altijd vrolijk mee.

donderdag 21 juli : Noordkaap, hier kom ik

Maandag vertrek ik onder grijze hemel voor het laatste deel van de al ruim 3000 kilometer durende trip. Straks arriveer ik op het eiland 'Mageroya', waar de Noordkaap ligt. Ik blijf er tot donderdag om dan de boot terug  Zuidwaarts te nemen.

De weg slingert zich verder langs de zee tot ik in de verte "het tunnelgat" zie. Om op het eiland te komen, moeten alle weggebruikers door een 7-kilometer lange tunnel. De tunnel gaat tot 250 meter onder het zee-oppervlak, en daarna terug omhoog, met stijging tot 10%. Een hele bizarre en zelfs wat akelige ervaring. Het lawaai is oorverdovend als er verkeer nadert, gelukkig is het rustig onderweg. Na nog een, vlakke, tunnel van 4 km is de blijdschap groot om in Honningsvag te arriveren. Ik doe boodschappen voor 3 dagen en trek naar de plaatselijke camping.

Later in de namiddag komen ook Ron en Roger op de camping aan. Op dag 21 kwam ik hen voor het eerst tegen en sindsdien volgen we zowat dezelfde route en kwamen we mekaar al verschillende keren tegen. De vrouw van Roger komt hem hier ophalen met een VW-bus waarin ze ook wat drank heeft meegesmokkeld. Ik krijg mijn 1e glas rode wijn aangeboden sinds ik thuis vertrok. Het smaakt. We babbelen wat bij en we spreken af dat ik 's anderendaags  met hen mee naar boven rijd.

Dinsdag is de grijze lucht verdwenen en de zon doet haar best. Als ongeduldige kleuters staan we te trappelen. Wat volgt is een soort euforische tocht. De Noordkaap oprijden in gezelschap met anderen doet goed aan de beleving. Het ruwe landschap en de witte wolken die langs de heuvels en boven het water zweven  bieden ons een fenomenaal uitzicht. Bij het klimmen nemen we foto's van mekaar en eens de Noordkaap in zicht, lijken we terug kleine jongens. Na de obligate fotosessie aan de globe, haalt Ron 'sigaar en whisky' boven. De single malt, 12 years old, neem ik tot mij. De sigaar laat ik aan mij passeren. We slenteren nog wat rond en dan gaat de tocht dezelfde weg terug. We laten de Noordkaap achter ons.

'S anderendaags vertrekken Ron en Roger. De ene gaat terug richting Holland met bus, trein, boot. De ander breit er samen met zijn vrouw nog een autoreisje door Finland en Duitsland aan, zij nemen ook de fietsen mee.

Het weer is wat mistroostig en ik zit nog een dag 'vast' vooraleer ik morgen de boot op ga. In de namiddag klaart het op en ik besluit naar de andere kant van het eiland te fietsen. Het euforische Kaap-gevoel van een dag eerder is weg maar ik ben blij toch nog wat te kunnen fietsen. Als ik terugkeer van Gjesvaer trekt het wolkendek helemaal dicht en rij ik door een dichte mist. Ik prijs me nogmaals gelukkig met onze tocht gisteren want wie nu op de Kaap staat,  ziet hetzelfde als ik, niets dus.

Ik voel dat het 'er op' zit. Een ander gevoel maakt zich van mij meester. Fietsen ga ik de komende dagen niet meer doen. Het doel is nu om met trein en boot terug Zuidwaarts te keren en dat is toch wel een heel andere manier om onderweg te zijn. Slapen doe ik niet veel,  ik moet om half 5 mijn tentje opbreken en wil de boot zeker niet missen. Daar zit ik nu, terug met een zacht bed binnen bereik. De Hurtigruten-boot brengt mij langs de Noorse kust (zie foto) Tot in Bodo, de eerste stad met treinverbinding. Daar neem ik de trein naar Oslo en van daaruit naar Kristiansand. Dan de boot naar het Noorden van Nederland. Heel die trip, een vakantie op zichzelf.

Met veel plezier geschreven

Met dank voor het lezen en meebeleven

Danny

PS : wie graag nog wat verhaaltjes leest van onderweg, die vind de komende dagen onder deel 5 'ontmoetingen onderweg' nog wat extra leesvoer

de laatste cijfertjes

aantal km : 3270

De rest lijkt me eigenlijk allemaal niet zo belangrijk. 

Het weer was onverwacht grandioos fietsweer, dwz weinig regen, veel zon en de wind vooral in de rug.